Recept: Tagliatelle met pangasius-spekrolletjes in tomatensaus

Omdat de pangasiusfilet met 50% korting bij de appie in de schappen ligt, eet ik deze week vis. Ik ben helemaal niet zo’n vismens: als het te vissig smaakt, vind ik het niet zo lekker. Broodjes zalm gaan er gelukkig wel in, net als kabeljauw en tonijn, en ach, pangasiusfilet, dat smaakt eigenlijk nauwelijks naar vis dus dat gaat ook heel goed. Ik had ook echt zin in pasta en daarom besloot ik er zelf wat lekkers van te maken. Het resultaat: tagliatelle met pangasius-spekrolletjes en snijbonen in tomatensaus. Het was erg lekker, dus speciaal voor jullie hier het recept! De precieze hoeveelheden van alles kan ik je moeilijk vertellen, want ik doe meestal maar wat met kruiden en zo, gewoon wat me lekker lijkt. Kun je het moeilijk inschatten, dan gewoon even proeven!

Wat je nodig hebt voor 2 personen:

– 300 tot 400 gram snijbonen, vers of uit de diepvries

– 200 tot 300 gram pangasiusfilet, vers of uit de diepvries

– 1 pakje ontbijtspek (150 gram, je hebt waarschijnlijk 75 to 100 gram nodig)

– 2 blikjes tomatenblokjes (crushed tomatoes)

– 150 tot 200 gram tagliatelle

Maak je buikje blij: Chicken Parmigiana

Dit is sinds ik op kamers woon één van mijn favoriete recepten. Ik ben gek op pasta en van deze saus word ik nog veel gelukkiger. Ik kwam het recept tegen op een van de dagen dat ik weinig te doen had en een beetje in de rondte zat te klikken. Zo kwam ik op een gegeven moment op The Pioneer Woman terecht. De site kwam meteen bij mijn favorieten vanwege de grote hoeveelheid recepten én de uitleg: stap voor stap, met foto’s, zodat je ook kan zien of je het goed doet. Niet alleen het kookgedeelte is leuk, ook de belevenissen van de vrouw achter de site, Ree Drummond, zijn leuk om te lezen! Ook het fotografiegedeelte kan me wel eens vrolijk maken. Maar, om even terug te komen op wat ik eigenlijk wou zeggen: haar Chicken Parmigiana is ge-wel-dig. De eerste keer dat ik het maakte, kwam vriendje eten. Ik had genoeg gemaakt voor drie, misschien wel vier man, terwijl we maar met zijn tweeën waren, want hoeveelheden inschatten is niet mijn sterkste eigenschap. Tot mijn grote verbazing was niet veel later de hele pan leeg en wreef vriendje tevreden over zijn bijzonder goed gevulde buik. Toen ik het later voor studiegenoten nog eens maakte, met één mee-eter die niet zo van tomatensaus hield, was het precies hetzelfde verhaal. Ik dacht dat ik minstens twee keer zoveel had gemaakt als nodig, en nog ging het allemaal op! Tot nu toe vindt iedereen het lekker, dus ik zou zeggen, probeer het ook eens! En zeg nou zelf, als je dit op je bord ziet… daar word je toch gewoon vrolijk van?

Chicken Parmigiana (foto van thepioneerwoman.com)